Pracownik, zatrudniony na podstawie umowy o pracę, w razie niezdolności do pracy zachowuje prawo do wynagrodzenia chorobowego przez okres pierwszych 33 dni w ciągu roku kalendarzowego.

Od powyższej zasady jest jednak wyjątek. Dotyczy to sytuacji, w której zatrudniony pracownik ukończył 50. rok życia a tym samym ma prawo do wynagrodzenia chorobowego przez okres 14 dni w roku kalendarzowym.

Prawo do wynagrodzenia chorobowego nabywają pracownicy, którzy nawiązali stosunek pracy. Na takich samych zasadach jak pracownicy prawo do wynagrodzenia chorobowego mają osoby wykonujące pracę nakładczą (chałupnicy) oraz osoby odbywające służbę zastępczą.

Za czas niezdolności pracownika do pracy, powstałej m.in. wskutek choroby, w pierwszej kolejności w danym roku kalendarzowym przysługuje wynagrodzenie chorobowe (vide: art. 92 Kodeksu pracy). Liczba dni tego świadczenia jest różna w zależności od wieku pracownika. Wynosi ona w danym roku kalendarzowym odpowiednio:

● 14 dni – jeśli pracownik ukończył 50 lat, lub

● 33 dni – w przypadku pracowników poniżej 50. roku życia.

Za czas niezdolności do pracy trwającej dłużej niż odpowiednio 33 lub 14 dni w ciągu roku kalendarzowego pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy.

Wynagrodzenie chorobowe po 50. roku życia

Prawo do 14 dni wynagrodzenia chorobowego nabywa pracownik, który ukończył 50. rok życia. Dotyczy więc niezdolności pracownika do pracy przypadającej po roku kalendarzowym, w którym pracownik przekroczył tę granicę wieku. Jeśli zatem pracownik ukończył 50 lat przed 1 stycznia 2016 r., wówczas już w roku 2016 przysługuje mu wynagrodzenie chorobowe za okres 14 dni niezdolności do pracy, natomiast od 15. dnia choroby należy się już zasiłek chorobowy.

Ustalanie limitu 14 dni wynagrodzenia chorobowego

Okres 14 dni niezdolności do pracy ustala się, sumując okresy niezdolności do pracy osoby ubezpieczonej w ciągu roku kalendarzowego. Bez znaczenia są przerwy między tymi okresami oraz liczba pracodawców, u których dana osoba pracowała. Dodaje się kolejno przypadające dni choroby, za które wypłacono w danym roku wynagrodzenie.

W przypadku gdy pracownik podejmuje w trakcie roku dodatkowe zatrudnienie w drugim zakładzie, do okresu 14 dni niezdolności do pracy, za które zachowuje prawo do wynagrodzenia, wlicza się również okresy wynagrodzenia przed podjęciem dodatkowego zatrudnienia.

Jak ustalić 14 dni wynagrodzenia chorobowego

Wynagrodzenie za okres niezdolności do pracy z powodu choroby oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Wynagrodzenie to powinno być wypłacane za okres orzeczonej niezdolności do pracy, w tym również za niedziele i święta oraz inne dni wolne od pracy objęte zaświadczeniem lekarskim. Wynagrodzenia chorobowego nie wypłaca się w przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego. Zatem wynagrodzenia za czas choroby nie wypłaca się i nie wlicza do puli 14 dni w roku kalendarzowym, jeżeli:

● niezdolność do pracy przypada na okres wyczekiwania (pracownik nie ma wymaganych 30 dni okresu ubezpieczenia chorobowego),

● okres niezdolności do pracy przypada w czasie urlopu bezpłatnego, urlopu wychowawczego albo pozostawania w areszcie tymczasowym lub odbywania kary pozbawienia wolności.

Do okresu 14 dni w roku kalendarzowym wlicza się okresy, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie, oraz okresy, za które pracownik nie ma prawa do tego wynagrodzenia z powodu:

● niepodjęcia proponowanej mu przez pracodawcę pracy (odpowiadającej jego kwalifikacjom zawodowym lub którą może wykonywać po uprzednim przeszkoleniu) niezabronionej osobom odsuniętym od pracy w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot, na podstawie przepisów o chorobach zakaźnych i zakażeniach z powodu podejrzenia o nosicielstwo zarazków choroby zakaźnej,

● popełnionego przez tego pracownika umyślnego przestępstwa lub wykroczenia, w wyniku którego powstała niezdolność do pracy,

● niezdolności do pracy wynikającej z nadużycia alkoholu (wynagrodzenie chorobowe nie przysługuje za okres pierwszych 5 dni tej niezdolności),

● wykonywania w okresie orzeczonej niezdolności pracy zarobkowej lub wykorzystywania zwolnienia od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia.

Niezdolność do pracy na przełomie roku

Jeżeli nieprzerwana niezdolność do pracy przypada na przełomie roku kalendarzowego, a 31 grudnia pracownik ma jeszcze prawo do wynagrodzenia, to od 1 stycznia nadal zachowuje prawo do tego wynagrodzenia. Nie ma żadnego znaczenia, ile dni choroby z przewidzianych 14 dni limitu pracownik wykorzystał w starym roku. Jeśli 14. dzień niezdolności do pracy z powodu choroby będzie przypadał 31 grudnia, a pracownik nadal będzie chory, to począwszy od 1 stycznia odliczanie 14 dni wypłaty wynagrodzenia chorobowego należy rozpocząć od nowa. Natomiast gdy pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego 31 grudnia, to od 1 stycznia nadal przysługuje mu zasiłek chorobowy za okres nieprzerwanej niezdolności do pracy.

Serwis ZUSiK.pl